Γκερνίκα... Ένα έγκλημα πολέμου και ένα αριστούργημα...
Δευτέρα, ημέρα που γινόταν το μεγάλο παζάρι, εκεί όπου μαζεύονταν οι άνθρωποι άλλοι για να πουλήσουν κι άλλοι για ν'
αγοράσουν τα χρειαζούμενα. Οι καλόγριες από την ταράτσα του
μοναστηριού των Καρμελιτισσών είδαν τ' αεροπλάνα κι έδωσαν σύνθημα να χτυπήσουν οι καμπάνες. Οι πρώτες βόμβες έπεσαν στο κέντρο της
πόλης. Δεν υπήρχε κανένας στρατιωτικός στόχος
εκεί παρά μόνο άνθρωποι που πουλούσαν, νοικοκυρές που
ψώνιζαν και παιδιά που έπαιζαν. Η εκκλησία Σαν Χουάν καταστράφηκε εντελώς καταπλακώνοντας τους ανθρώπους που έτρεξαν να βρουν εκεί καταφύγιο. Τα αεροπλάνα έρχονταν κάθε είκοσι λεπτά περίπου. Πρώτα έριχναν τις βόμβες σπέρνοντας τον
πανικό και στη συνέχεια πολυβολούσαν κατευθείαν στο πλήθος που έτρεχε πανικόβλητο να σωθεί. Οι μοναδικοί
στρατιωτικοί στόχοι της περιοχής δεν
πειράχτηκαν καθόλου. Δεν
τους ενδιέφεραν οι στρατιωτικοί στόχοι, οι Γερμανοί πειραματίζονταν σε
μια νέα τακτική: να χτυπούν στόχους χωρίς στρατιωτική σημασία, να χτυπούν αμάχους με μόνο στόχο να κάμψουν το ηθικό και σε κάποιες περιπτώσεις να διασκεδάσουν κιόλας. Την τακτική αυτή την "δοκίμασαν" στην Ισπανία και την τελειοποίησαν αργότερα σε ολόκληρη την Ευρώπη για να την "υιοθετήσουν" στη συνέχεια οι Αμερικανοί και να την εφαρμόσουν στο Βιετνάμ αλλά πιο πριν στη Χιροσίμα και το
Ναγκασάκι και μάλιστα όταν πλέον είχε κριθεί η έκβαση του πολέμου. Δεν χρειάζεται να πω λόγια για τον πίνακα του Πικάσο. Δεν έχω εξάλλου λόγια... Ίσως να μην υπάρχουν κιόλας... Μέσα σε 27 τετραγωνικά καταγράφεται η ιστορία, ο πόνος, ο παραλογισμός, η απελπισία, τα χιλιάδες αναπάντητα "γιατί", τα ελάχιστα εφιαλτικά "διότι". Όμως αν η απάντηση αρχίζει με ένα "διότι" τότε η ερώτηση είναι λάθος...
Λένε πως η Ευκλίδειος γεωμετρία αδυνατεί να απεικονίσει άλλες διαστάσεις παρά μόνον δύο γι' αυτό και δίνει τη σκυτάλη στη Στερεομετρία που ασχολείται με την τρίτη διάσταση καθώς και στα μαθηματικά που μπορούν να "αποδώσουν" εκτός από τις τρεις και μία τέταρτη, αυτήν του χρόνου. Λένε επίσης πως ούτε τα μαθηματικά ούτε η φυσική έχουν ακόμη ανακαλύψει άλλες διαστάσεις, που όμως είναι σίγουρο πως υπάρχουν, πόσο μάλλον δε να τις απεικονίσουν, περιγράψουν, αποδείξουν. Κι όμως... Μέσα σε αυτό το δισδιάστατο επίπεδο των 27 όλων κι όλων τετραγωνικών... διασταυρώνονται όλες οι άπειρες διαστάσεις της ζωής... κι αυτές που ξέρουμε κι αυτές που δεν ξέρουμε... Απεικονίζεται ο πόλεμος, η βιαιότητα, η απελπισία, ο πόνος, υψώνεται ο αδιανόητος όγκος παράνοιας και φρίκης αλλά κυρίως... ακούγεται ο θρήνος. Ποιός θα στεκόταν μπροστά σε αυτόν τον πίνακα, που βρίσκεται στο Museo Reina Sofίa στη Μαδρίτη, και δεν θα άκουγε το εκκωφαντικό και σπαραχτικό χλιμίντρισμα του αλόγου, τον απελπισμένο επιθανάτιο ρόγχο του ταύρου, τις κραυγές των ανθρώπων την ώρα που πέφτουν νεκροί από τις βόμβες, τα ουρλιαχτά των γυναικών που κρατούν νεκρά τα μωρά τους...
Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια αλλά "ζωγράφισε" το αποτέλεσμά τους.Ακόμη κι ο ίδιος δεν άντεξε ενδεχομένως να δημιουργήσει αυτό το έργο μεμιάς... Προηγήθηκαν "σπουδές", προσχέδια, προτού ο πίνακας πάρει την ολοκληρωμένη, ανεπανάληπτη, σπαρακτική του μορφή...
Πριν λίγες μέρες έτυχε να πέσω σ' ένα όχι πολυτραγουδισμένο, πολυπαιγμένο, πολυακουσμένο τραγούδι των Beatles. Ναι
τ' ομολογώ δεν ήμουν φαν των Beatles αν και αναγνωρίζω τη μουσική
ευφυία τους και την προσφορά τους στο μουσικό σύμπαν, την καθοριστική
συνεισφορά τους στην αλματώδη εξέλιξη του μέχρι τότε γνωστού κόσμου της
μουσικής, τη δημιουργία των συνθηκών για ένα μουσικό big bang μέσα - και
παράλληλα - στις ήδη πολύπλοκες διενεργούμενες εξελικτικές διαδικασίες
του αρχέγονου. Όμορφο
τραγούδι, διαφορετικό από τα συνήθη τους, με εμφανή ανατολίτικα
στοιχεία, ή μάλλον όχι απλώς εμφανή αλλά καθοριστικά. Κατάλαβα πως θα
πρόκειται για ένα από τα δημιουργήματά τους μετά την ανακάλυψη ενός
άλλου μουσικού "υποσύμπαντος" που αναπτυσσόταν κι εξελισσόταν, αενάως
και αυτό, κάπου στην Ινδία. Χαρακτηριστική η επιρροή της Ινδικής μουσικής σε αυτό το κομμάτι, σκέφτηκα. Κι αφού όποιος ψάχνει βρίσκει ανακάλυψα κι εγώ με τη σειρά μου πως επρόκειται για το Within You Without You που βρίσκεται στην ευρύτερη αγκαλιά του άλμπουμ Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band - 1967
Όμως, το μυαλό μου είχε κολλήσει για μέρες... Ένοιωθα πως κάτι μου διέφευγε... Κάτι οικείο... κάτι αφανώς ...προφανές. Δεν ήταν που το ίδιο το τραγούδι δεν μου θύμιζε κάποιο μπιτλικό άκουσμα από παλαιά... Δεν ήταν που το τραγούδι αυτό μου άρεσε... Δεν ήταν που αυτό το τραγούδι με παρέπεμπε... δεν είχα ιδέα πού... Ήταν που ακούγοντάς το έγινα ξανά παιδί...με την πρώτη νότα ο χρόνος (μου) ξεκίνησε ένα
ακόμη ταξίδι προς τα πίσω, στα βάθη του, τότε που ως παιδί έκανα τα
πρώτα εξερευνητικά βήματα στον αβάσταχτα συγκλονιστικό μουσικό κόσμο. Αλλά δεν μπορούσα ούτε να αντιληφθώ ούτε να ακολουθήσω τη διαδρομή... Κι
ενώ συνήθως ο χρόνος, με όχημα ένα μουσικό άκουσμα, ακόμη και προς τα
πίσω ταξιδεύει με τη γνωστή ταχύτητά του... στην περίπτωση αυτή ταξίδευε
απίστευτα και δαιδαλωδώς αργά... Πέρασαν μέρες, το τραγουδάκι εκεί, βιδωμένο στο μυαλό μου... Ώσπου... Χθες,
καθώς περπατούσα προς τη δουλειά μου για τον άρτον ημών τον επιούσιον, η
μνήμη μου, κάνοντας μια παράξενη πιρουέτα, πέταξε σαν την τρίχα απ' το
ζυμάρι αυτό το τραγουδάκι και μου σφήνωσε ένα άλλο: Καρδιά μου καημένη
πώς βαστάς και δε ραγίζεις
στον ψεύτη ντουνιά
τόση απονιά που αντικρίζεις
Ουπς!!! Τί έχουμε εδώ; Βούλα Πάλα; Μη χειρότερα... αφού ως παιδί δεν είχα χειρότερο... Ως
παιδί λοιπόν έτρεχα με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός, που
τότε ακόμη την αγνοούσα, για να κλείσω το ραδιόφωνο που έβαζε εκεί τη
στιγμή το συγκεκριμένο άσμα, ή ν' αλλάξω σταθμό ή ακόμη θα μπορούσα και
να σπάσω το ραδιόφωνο αλλά ήταν μια παμπάλαιη Marelli συσκευή, πλέον
vintage, που πλέον, αν και χαλασμένο, κοσμεί υπερηφάνως τον επίσης
vintage "μπουφέ" στο οικογενειακό πατρογονικό εξοχικό. (Μεγαλώνοντας
βέβαια αναθεώρησα πολλά "χειρότερα" προς το καλύτερο όχι με την έννοια
πως άρχισαν να μου αρέσουν αλλά με την απόκτηση της συνείδησης της αξίας
που αποκτούν κάποια πράγματα με την πάροδο του χρόνου, με τη
συνειδητοποίηση πως ακόμη κι αυτά τα "χειρότερα" με τον άλφα ή βήτα
τρόπο βάζουν τη σφραγίδα τους στην εξελικτική πορεία του εκάστοτε τομέα
τους. Πώς κατά κάποιον τρόπο γίνονται και αυτά ..."vintage"). Και
τότε οι συνάψεις μου άρχισαν να τρελαίνονται, το κρανίο ζήλεψε τις
υπερδραστηριότητες του CERN (και τις επιχορηγήσεις ζήλεψε αλλά δεν είναι
αυτό το θέμα μας τώρα), τα εγκεφαλικά απειροελάχιστα σωματίδια που το
γεμίζουν και που απαρτίζουν τον εγκέφαλό μας άρχισαν τα δραματικά
επιταχυνόμενα πέρα δώθε, αδιανόητες εκρήξεις ξεκλείδωσαν τις κυψέλες του
μνημονικού μου και τατάν!!! Βρε λες να "έκλεψαν" τα μπιτλάκια; Όχι βέβαια το ελληνικό τραγουδάκι αλλά ένα άλλο. Βρε λες να έκλεψαν ένα παλιότερο και μακρινότερο ινδινό τραγουδάκι; Σκέφτηκα πως μπορεί να έκαναν ό,τι κι ο Μπάμπης Μπακάλης που το διασκεύασε, ακριβώς όμως, για τη χώρα μας πάνω σε στίχους του Δημήτρη Γκούτη!!! Τί ακριβώς "έκλεψε" ο Μπάμπης Μπακάλης; Μα το ινδικό τραγούδι Duniya Mein Hum Aaye Hain (We came to the world) που τραγουδούσε η Nargis στην ταινία Mother India. Δεν
ξέρω αν τελικά έκλεψαν τα μπιτλάκια ή αν απλώς ήταν τόσο μεγάλη η
επιρροή τους από την Ινδική μουσική εγώ πάντως το ταξιδάκι μου στο χρόνο
το έκανα χάρη σε αυτούς.
(Ευχαριστώ το https://dimartblog.com που φιλοξένησε αυτό το κείμενό μου στη στήλη "Αυτό δεν είναι τραγούδι". Δείτε κι άλλα "τραγούδια που δεν είναι τραγούδια"εδώ.)
Ένα: Και που λέτε, έτσι για να μην έχει κανείς αυταπάτες, ο Μητσοτάκης
ενοχλείται σφόδρα όχι για την ουσία της πώλησης πυρομαχικού υλικού σε
χώρα που άμεσα θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον κυρίως αμάχου πληθυσμού,
σύμφωνα με την χιτλερική τακτική, "χτυπάω μη
στρατιωτικούς/στρατηγικούς στόχους που δεν φυλάσσονται, όχι γιατί έχω
κάποιον σοβαρό λόγο αλλά για να κάμψω το ηθικό του ...εχθρού". Τακτική που δοκιμάστηκε
με εξαιρετική επιτυχία στη Γκερνίκα. Κι απ' ό,τι φαίνεται ήρθε για να μείνει.
Ενοχλήθηκε, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου, επειδή υπάρχει ένα σκάνδαλο
που "χάλασε τη ...δουλειά και στέρησε από το δημόσιο 66 εκατ. ευρώ"!!!
(Η δουλειά που χάλασε είναι η γνωστή αγοραπωλησία πυρομαχιακών που θα "έληγαν" οπότε, γιατί να πάνε στράφι και να
πληρώνουμε κι από πάνω "έξοδα καταστροφής";)
Συνελόντι ειπείν Νο 1: Στα παπάρια του η ίδια η ουσία της πώλησης των
πυρομαχικών που άμεσα θα τα χρησιμοποιούσε η Σαουδική Αραβία προφανώς
στην Υεμένη. ΥΓ 1: Κι επειδή ένα πουλάκι μου είπε πως η Σαουδική
Αραβία ζήτησε 150.000 βλήματα συμπεραίνουμε πως τα άλλα 150.000 θα τα
πουλούσε η ίδια κάπου ...αλλού.
Δύο: Η δουλειά εντωμεταξύ "χάλασε" επειδή επιβλήθηκε από την ΕΕ εμπάργκο στην πώληση όπλων προς την Σαουδική Αραβία κι όχι για τίποτε ευαισθησίες ξερωγώ. Γι' αυτό βιαζόταν ο Καμμένος να πουλήσει, επειδή το ήξερε. Κι απ' ό,τι φαίνεται και το "πούλα πούλα" ήρθε για να μείνει.
Κι έρχεται τώρα το άλλο κυβερνόν "λουλούδι", ο Παππάς, να κατηγορήσει
τον Μητσοτάκη επειδή τον ενδιαφέρουν μόνο οι διαδικασίες της αγοραπωλησίας κι όχι η ίδια η
ουσία τους, δηλαδή η ίδια η πώληση την οποία όμως η κυβέρνηση του κου Παππά
ετοιμαζόταν να κάνει!!! Για να συμπληρωθεί το τρίο καρώ με τον
κυβερνητικό εκπρόσωπο να λέει πως η "δουλειά χάλασε" επειδή η κυβέρνηση
σέβεται τις αποφάσεις της ΕΕ. Συνελόντι ειπείν Νο 1α: Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο και... Συνελόντι ειπείν Νο 1β: Δεν μας χωράει όλους το Δαφνί...
